Jak korzystać z VirtualBox?

VirtualBox to platforma umożliwiająca uruchamianie systemu operacyjnego na innym już działającym. Dzięki niej możemy korzystać z naszego ulubionego oprogramowania nawet jeżeli nie jest ono kompatybilne z systemem, którego na co dzień używamy. Niezależnie od tego czy aplikacja jest stara, nowa, czy zależna od konkretnej platformy. Dziś pokażemy, jak korzystać z VirtualBox.

VirtualBox to hipernadzorca (ang. hypervisor), czyli narzędzie pozwalające tworzyć i zarządzać maszynami wirtualnymi. Można z niego korzystać zarówno na serwerach, jak i na komputerach konsumenckich. Obsługuje takie systemy jak Linux, Windows, FreeBSD, OS/2 Warp oraz OpenBSD. Rozwiązanie charakteryzuje architektura modularna, dobrze zdefiniowane wewnętrzne interfejsy programistyczne oraz budowa klient/serwer, dzięki czemu możemy kontrolować dany program za pomocą wielu interfejsów równocześnie – w trybie graficznym, z wiersza poleceń lub zdalnie. Przydatne są także dostępne w standardzie narzędzia dla programistów.

Kiedy warto skorzystać z VirtualBox? Poniżej kilka przykładowych zastosowań:

konieczność skorzystania z oprogramowania, które nie działa na naszym głównym systemie. Na przykład rządowe programy do rozliczania podatków czy pakiety biurowe
chęć zmiany ustawień systemowych bez ryzyka błędu
chęć wypróbowania nowego systemu bez procesów wymagających zaangażowania, jak np. partycjonowanie głównego dysku.

Instalacja VirtualBox na EuroLinux 8

By zainstalować VirtualBox na systemie EuroLinux 8, należy wykonać następujące komendy:

sudo dnf groupinstall "Development Tools" -y
sudo dnf config-manager \
  --add-repo=https://download.virtualbox.org/virtualbox/rpm/el/virtualbox.repo
sudo dnf install VirtualBox-6.1 -y

VirtualBox powinien być gotowy do użytku.

Urządzenia USB

Jeżeli chcemy, aby VirtualBox wspierał urządzenia USB na naszym koncie systemowym, wykonajmy następującą komendę:

sudo usermod -a -G vboxusers $USER

Następnie wylogujmy się ze wszystkich sesji (graficznych i tekstowych) i zalogujmy się ponownie.

Pakiet rozszerzeń (Extension Pack)

VirtualBox nie wspiera domyślnie pewnych technologii, takich jak: USB 2.0/3.0 czy wbudowane szyfrowanie dysków. Jeżeli chcemy, aby były one wspierane, będziemy potrzebowali pakietu rozszerzeń (VirtualBox Extension Pack). Ma on własną licencję.

W ramach szybkiego wprowadzenia:

osoby prywatne bez interesu wykorzystywania tych funkcji do celów zarobkowych, mogą zainstalować pakiet bez obaw
jeżeli będzie on używany do celów zarobkowych, należy zakupić licencję, niezależnie od tego czy jesteśmy osobą prywatną, czy firmą.

W momencie gdy mamy pewność, że jesteśmy w stanie sprostać postanowieniom licencyjnym, wywołajmy następujące komendy, aby zainstalować pakiet:

export vbox_version="$(VBoxManage --version | cut -d'r' -f 1)"
wget "https://download.virtualbox.org/virtualbox/$vbox_version/Oracle_VM_VirtualBox_Extension_Pack-$vbox_version.vbox-extpack"
yes | sudo VBoxManage extpack install --replace Oracle_VM_VirtualBox_Extension_Pack-$vbox_version.vbox-extpack

Co w przypadku braku wsparcia dla wirtualizacji sprzętowej?

Nasz sprzęt powinien wspierać wirtualizację sprzętową. Jeżeli tak nie jest, należy wykonać dodatkowe procedury, jak np. włączenie owego wsparcia w ustawieniach BIOS.
Sprawdźmy, czy jest ono włączone:

[ $(grep -cE 'vmx|svm' /proc/cpuinfo) -gt 0 ] && echo "OK"

Upewnijmy się, że nasz procesor ma architekturę x86_64:

[ "$(arch)" == "x86_64" ] && echo "OK"

Jeżeli nie jesteśmy w stanie włączyć wsparcia dla wirtualizacji, możemy w ramach alternatywy użyć powolnej, programowej emulacji. Zgodnie z informacjami od dostawcy, będziemy potrzebowali VirtualBox w wersji 6.0 lub starszej:

Please also use version 6.0 if you need to run VMs with software virtualization, as this has been discontinued in 6.1.

W tym wypadku wykonajmy ponownie komendy użyte do instalacji, zmieniając wersję, np. dla 6.0:

sudo dnf install VirtualBox-6.0 -y

Instalacja systemu na maszynie wirtualnej

Zainstalujmy inny system operacyjny w VirtualBox. Dla celów demonstracyjnych użyjemy starego i niewspieranego już systemu EuroLinux w wersji 6.10.

Stwórzmy nową maszynę wirtualną. Nazwijmy ją EuroLinux6.10 i wybierzmy z listy Red Hat (64-bit).

Podążajmy za kreatorem i użyjmy domyślnych ustawień. Następnie otwórzmy ustawienia maszyny wirtualnej i wybierzmy medium instalacyjne.

W tym przypadku wybraliśmy Napęd gospodarza, co oznacza, że użyliśmy napędu optycznego naszego stanowiska. W przypadku posiadania pobranego ISO należy wybrać właściwy plik za pomocą opcji Choose a disk file.
System jest gotowy do instalacji. Wystarczy uruchomić maszynę wirtualną i postępować zgodnie z kreatorem instalacyjnym. Możemy pozostawić domyślne parametry, a gdy interwencja będzie wymagana, np. gdy hasło administracyjne będzie zbyt krótkie, kreator poinformuje nas o tym.

Gdy system zostanie zainstalowany, kreator poprosi o ponowne uruchomienie maszyny. Należy to zrobić, jednak wcześniej konieczne będzie wyjęcie medium instalacyjnego przed uruchomieniem systemu z dysku. Użyjmy skrótu Prawy Ctrl + Q, aby przywołać okno dialogowe pozwalające wyłączyć zasilanie maszyny wirtualnej.

Następnie wyjmijmy medium instalacyjne.

Teraz system powinien uruchomić się bezproblemowo.

Kreator poprosi o więcej informacji, takich jak nazwa użytkownika i hasło. Po ich wypełnianiu będziemy mogli zalogować się do środowiska graficznego naszego nowego systemu.

Wynik – kompletna instalacja, która tylko czeka, by uruchamiać nasze ulubione programy

W powyższym przykładzie EuroLinux 6.10 został pomyślnie zainstalowany. Można jednak użyć swojego preferowanego systemu. VirtualBox umożliwia instalację nawet tych z lat 90. Jeżeli więc chcemy poczuć nostalgię i używać starszego stosu oprogramowania na swoim nowoczesnym sprzęcie, zawsze możemy zwirtualizować stary system na nowym, zainstalować ulubione programy i używać jako swojego codziennego narzędzia pracy. Tak samo, jeżeli nie możemy zmigrować obecnego systemu do nowszej wersji, zawsze możemy korzystać z nowoczesnego technologicznego stosu, pozostawiając swoją główną platformę nietkniętą.