Blog

Korzystanie z chmury hybrydowej zapewnia wiele korzyści. Począwszy od większej elastyczności i skalowalności, poprzez uniezależnienie od jednego dostawcy, na optymalizacji wydatków kończąc. Jednak każdy administrator mający styczność z tego typu rozwiązaniem wie, że zarządzanie chmurą hybrydową jest złożone i dosyć trudne. Jak skutecznie rozwiązać ten problem?

Chmura hybrydowa to połączenie dwóch modeli przechowywania danych – chmury prywatnej (w sieci wewnętrznej organizacji) oraz chmury publicznej (usługi dostarczane globalnie za pośrednictwem ogólnodostępnego internetu). Co ważne, działają one jako osobne jednostki, dzięki czemu możliwe jest przenoszenie aplikacji i danych między tymi dwoma środowiskami. Jednocześnie chmura hybrydowa pozwala korzystać z zalet obu rozwiązań.

Zalety chmury hybrydowej

Chmura hybrydowa zapewnia większą elastyczność niż samodzielnie działająca w infrastrukturze chmura prywatna czy publiczna. Użytkownik może bowiem w zależności od potrzeb stawiać większy akcent na jedną lub drugą platformę, co pozwala mu szybciej reagować na zmieniające się warunki rynkowe, modele biznesowe czy priorytety w przedsiębiorstwie. Co więcej, firmy bardzo często korzystają z wielu chmur publicznych pochodzących od różnych dostawców. Taka sytuacja daje olbrzymie pole do negocjacji warunków współpracy. Wówczas ważnym i pożądanym elementem staje się możliwość szybkiej i prostej migracji zasobów między tymi chmurami, co jednak nie zawsze jest łatwe (więcej na ten temat w dalszej części tekstu).

Model hybrydowy umożliwia dostęp do zasobów z chmury publicznej, nie podnosząc jednocześnie ryzyka dostępu do danych wrażliwych przechowywanych w infrastrukturze lokalnej (ang. in-house infrastructure). Połączenie tych dwóch rozwiązań wspiera również utrzymanie ciągłości biznesowej w przypadku ewentualnych awarii, umożliwia szybkie reagowanie na bieżące zagrożenia, a współpraca z zewnętrznymi firmami pozwala dodatkowo odciążyć administratorów.

Chmura hybrydowa wpływa również na obniżenie kosztów utrzymania infrastruktury ze względu na modele cenowe związane z faktycznym użyciem konkretnych rozwiązań, wykorzystaną przestrzeń dyskową czy moc obliczeniową. Firmy płacą bowiem tylko za te zasoby, których rzeczywiście używają (istotny jest jednak stały monitoring używanych zasobów, o czym wspominamy w dalej). Jest to często korzystniejsze niż zakup sprzętu i oprogramowania na własność oraz jego utrzymanie. Firmy mogą dowolnie przenosić zasoby oraz skalować infrastrukturę, co jest szczególnie istotne dla tych, w których zapotrzebowanie na dodatkowe zasoby wzrasta i spada okresowo lub jest nieprzewidywalne. Wówczas w przypadku wyłącznie prywatnej, rozbudowanej infrastruktury pewna jej część pozostaje przez pewien czas zupełnie niewykorzystana. W modelu hybrydowym nieużywane zasoby od publicznego dostawcy możemy po prostu wyłączyć. Trzeba jednak wiedzieć o tym, że ich nie używamy.

Nie płać za to, czego nie używasz – monitoring użycia zasobów w chmurze

Tak jak wspomnieliśmy wyżej, bardzo ważny jest stały monitoring wykorzystywanych zasobów i aktualizacja ich stanów. Jednak kontrolowanie optymalizacji korzystania z chmury publicznej w implementacji modelu hybrydowego jest trudne. Jednym z największych problemów w administracji systemami chmurowymi, szczególnie w przypadku multicloud, są bowiem mniej lub bardziej różniące się od siebie systemy zarządzania chmurami pochodzące od różnych dostawców. Efektywna nauka każdego menadżera oraz konfiguracji i zarządzania każdym środowiskiem z osobna jest długotrwała i bardzo kosztowna. Często powoduje to niepotrzebny rozrost zespołu administratorów, ponieważ w firmie tworzą się grupy specjalistów od różnych środowisk.

Jak już wiadomo, chmura prywatna ma z reguły określone i raczej sztywne ograniczenia wydajnościowe oraz pojemnościowe. W publicznej płacimy za wydajność maszyn i używaną przestrzeń dyskową. Teoretycznie taka sytuacja pozwala jej nie marnować. Jednak z drugiej strony wiąże się z pewnym ryzykiem. Jeżeli w niewłaściwy sposób dobierzemy opcje przechowywania i nieopatrznie pozostawimy w publicznej chmurze aktywne zasoby, które nie są nam potrzebne, to w sposób cykliczny będziemy za wyłączone i często zapomniane zasoby płacić.

Rozwiązaniem problemów z monitoringiem użycia zasobów oraz migracji danych między chmurami od różnych dostawców z punktu widzenia administratora byłby „zarządza zarządców”, który z jednego miejsca umożliwiałby w czytelny i prosty sposób zarządzanie całą chmurą hybrydową. Jako producent oprogramowania, w tym także przeznaczonego dla chmury, posiadamy w naszym portfolio takie rozwiązanie.

Zarządzanie chmurą z głową – EuroIQ

EuroIQ to platforma, która pozwala scentralizować wszelkie zasoby chmurowe popularnych dostawców, wykorzystywane w przedsiębiorstwie (zarówno te z infrastruktury prywatnej, jak i publicznej) i wyświetlić informacje o nich w jednym miejscu, za pomocą centralnej konsoli graficznej. Dzięki temu użytkownik widzi, które zasoby są używane, a które nie, co zdecydowanie ułatwia ścisłe monitorowanie środowisk, raportowanie oraz podejmowanie decyzji.

EuroIQ zastępuje standardowe interfejsy menedżerów poszczególnych rozwiązań chmurowych, dostarczając jednolitego „superzarządcę” obejmującego chmury prywatne i chmury publiczne oraz platformy wirtualizacji, kontenery, a także technologie sieciowe definiowane programowo – SDN. EuroIQ wspiera również migrację zasobów między chmurami pochodzącymi od różnych dostawców. Zunifikowany interfejs pozwala obsługiwać wszystkie chmury z jednego miejsca, bez konieczności uczenia się nowego menadżera lub zatrudniania nowych specjalistów. Z punktu widzenia administratorów nie ma więc znaczenia, kto jest dostawcą chmury publicznej, ponieważ obsługa każdej z nich jest taka sama.

Dowiedz się więcej na temat możliwości, działania i zastosowania EuroIQ.

Rynek chmury hybrydowej w liczbach

Każdego roku przybywa firm wykorzystujących chmurę hybrydową. Firmy analityczne podają, że światowa wartość rynku chmury hybrydowej wyniesie w 2023 roku 97,6 mld dolarów przy 17%-owym skumulowanym rocznym wskaźniku wzrostu. Do 2025 roku rynek ten będzie wart już niemal 172 mld dolarów przy wzroście wynoszącym 21,7% od roku 2018 do 2025. Najwyższą wartość wzrostu (25,3%) w analogicznym okresie odnotuje Region Azji i Pacyfiku.